22 De Ethiopischorthodoxe Kerk In Nederland De vlag hangt uit, de Ethiopische en de Nederlandse, aan de voorgevel van de protestantse Handwegkerk in Amstelveen. Want het is feest. Feest voor de Ethiopische orthodoxen die daar kerken! Het is Pasen, nóg Pasen. Tweede Zondag van Pasen. Althans volgens de oosterse paasdatum. De reguliere kerken van Nederland vieren deze dag alweer de Dérde Zondag van Pasen. Schoenen uit Hoe vaak ik ook in Ethiopië en in Nederland een Ethiopisch-orthodox gebedshuis betreden heb, het is altijd weer een wat verrassende ervaring: de schoenen uit te moeten doen. De opkomende associatie met een moskee is overigens historisch onterecht – dit christelijk gebruik is ouder dan de islam. De dienst is allang begonnen. Mevrouw Dayana Nebiyu, die een bestuursfunctie heeft in de Ethiopische gemeenschap, had mij enige dagen eerder over de telefoon al gezegd dat de dienst ’s morgens rond achten zou beginnen en lang, zeer lang zou duren. Het was daarom niet zeker of ik – mijn wens – een priester te spreken zou kunnen krijgen voor ik vanwege een andere afspraak alweer terug naar huis moest. Persoonlijk ritueel Als ik binnenga is het inmiddels na tienen. De kerk zit vol: de mannen links – op zich al zeer velen! – de vrouwen in nog groteren getale rechts en achter in de kerkruimte. Een Ethiopische dienst is ‘spectacle’. Lange gezangen, de uitbundige Op station Amsterdam-Amstel had ik ze al gezien – een familie die er uiterlijk onmiskenbaar Ethiopisch uitzag, met die kenmerkende gezichten die ik ken uit Ethiopië, maar ook van de Ethiopische iconen. Maar of ze naar de kerk gaan, dezelfde waar ik naar toe ga…? Ze stappen eerder uit, maar later zitten we weer in dezelfde bus. Ik vraag bij het uitstappen haast naar de bekende weg en kan bij hen aanhaken om de weg te vinden naar de kerk een paar honderd meter verderop. “Oude traditie en hypermoderniteit overlappen elkaar.” Beeld: Leo van Leijsen
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=