Oosterse Kerken

18 Gebed Spiritualiteit Als mens hebben we twee benen nodig om op te lopen. Net als met ons lichaam hebben we geestelijk – althans volgens de Orthodoxe traditie – ook een tweetal nodig dat ons vooruit helpt: het gezamenlijk gebed en het persoonlijk gebed. Beide vormen van gebed voeren ons naar God. Om preciezer te zijn: ze leiden ons het mysterie binnen van die ene God, die tegelijk ook drie Personen is. Om te onderstrepen hoe fundamenteel het mysterie van de Drie-ene God is, hoor je Orthodoxen voortdurend herhalen: ‘Eer aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.’ Mysterie Het gebed voert ons nog een ander mysterie binnen: dat van onszelf. De mens, geschapen naar het beeld van God, is ook een mysterie: je kunt jezelf – laat staan een ander – slechts ten dele begrijpen. Naarmate we God dieper leren kennen, zullen we ook meer thuis raken in het huis van onze eigen ziel, inclusief de kelder die we liever gesloten houden en de zolder met schatten waarvan we het bestaan vaak niet wisten. Het woord ‘mysterie’ verwijst naar een Orthodoxe realiteit: dat we God niet met ons verstand kunnen (be)grijpen. Vaak is het beter te zwijgen en woordeloos te staan voor Zijn aangezicht. In die stilte kan God dan spreken tot ons hart, dat in de Bijbel verwijst naar de menselijke kern van voelen én weten. Met ons verstand leren we over God, met ons hart leren we van Hem en spreken zelfs met Hem. Samen voor Gods aangezicht Plaats van handeling voor het gezamenlijk gebed is de kerk. De meest natuurlijke houding voor de gelovigen hier is om te staan, zoals je opstaat wanneer de koning binnentreedt. Uiteraard mag je zo nu en dan zitten, vooral als je de lange “Met ons verstand leren we óver God, met ons hart leren we ván Hem en spreken zelfs met Hem.” Beeld: Roelof Rump

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=