EEN PRAKTISCHE GIDS 15 Omdat het een aantal samenvattende stellingen aanreikt, kan hoofdstuk 5 uit Van Conflict naar Gemeenschap in het bijzonder nuttig zijn voor het uitwerken van een structuur voor een gezamenlijke preek. De predikers kunnen ook hun gedachten laten gaan over de vijf imperatieven die in hoofdstuk 6 worden gevonden. Deze zouden ontwikkeld kunnen worden met specifieke verwijzing naar de plaatselijke context. De Schriftlezing is Johannes 15:1-5. ◊ Christus noemt zich ‘de ware wijnstok’, maar een wijnstok kan niet zonder takken: Christus wil niet zonder de kerk zijn zoals de kerk niets is zonder Christus: zonder Christus kunnen wij niets. ◊ Er is maar één ware wijnstok. Alle takken zijn takken van de éne wijnstok, en daarom worden zij tot eenheid geroepen. Wanneer wij dichterbij Christus komen, komen wij ook dichterbij elkaar. Het Johannes-evangelie is gericht op gemeenschap met Christus, die het gezicht is van de barmhartigheid van God. ◊ De takken zijn er niet voor zichzelf maar om vrucht te dragen. De vrucht is tweevoudig: getuigenis en dienst. Zij die in Christus geloven, en de kerk als geheel, zijn getuigen van de gave die hen gegeven is. Zij zijn getuigen van het leven met Christus en het heil door Christus. De wereld die God voortdurend vergeet, heeft dringend behoefte aan dit getuigenis. In de gemeenschap met Christus worden wij geroepen anderen te dienen zoals Christus ons dient. Een belangrijke vrucht van de takken in de samenhang van deze tekst is het verlangen naar eenheid, het streven naar de eenheid, zich geven aan de voortzetting van het proces naar de eenheid. Het beeld van de wijnstok en de takken is er een van groei. Op de oecumenische tocht zetten wij ons in voor groei en alles wat groei inhoudt. ◊ Het is voortdurend nodig de takken te reinigen: ecclesia semper reformanda. Door de nadruk die in Johannes 15 wordt gelegd op de vruchten en het reinigen van de takken worden wij allen uitgedaagd kritisch naar onszelf te kijken. Hiermee komt er in de gebedsdienst opnieuw ruimte voor berouw, maar nu moet er meer aandacht zijn voor de toekomst: voor de steeds vernieuwde oproep zich te keren tot Christus en tot de naasten en daardoor de betrokkenheid op zichzelf (ook de betrokkenheid op zichzelf van de kerken) door de kracht van de heilige Geest te overwinnen. De imperatieven kunnen gebruikt worden om deze oproep tot bekering en eenheid te omschrijven. ◊ Kern van deze tekst is de stelling dat wij zonder Christus niets kunnen. Christus is het centrum. Onze geloofsreis, onze reis samen, onze inzet
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=