De Kerk- Op weg naar een gemeenschappelijke visie

C. De Kerk in de samenleving 47 eens wordt uitgebannen. De enorme economische ongelijkheid die het gezin dat de mens- heid is teistert, zoals die welke in onze dagen de noordelijke van de zuidelijke hemisfeer doet verschillen, moet alle kerken een aanhoudende zorg zijn. Als volgelingen van de ‘Vredevorst’ zijn christenen pleitbezorgers van de vrede; zij doen dat vooral door te trachten de oorzaken van oorlogen weg te nemen, waarvan de voornaamste zijn: economische onrechtvaardigheid, racisme, etnische en religieuze haat, overdreven nationalisme, onderdrukking en het gebruik van geweld om geschillen op te lossen. Jezus zei dat hij gekomen is opdat de mensen leven zouden hebben in overvloed (vgl. Joh. 10,10); zijn volgelingen zien hun verantwoordelijkheid onder ogen om het leven en de waardigheid van mensen te verdedigen. Deze verplichtingen rusten zowel op de kerken als op individuele gelovigen. Iedere context zal zijn eigen aanwij- zingen geven om uit te maken wat het passende christelijke antwoord in de gegeven om- standigheden is. Zelfs in de huidige staat van verdeeldheid kunnen christengemeenschappen dit samen uitmaken, doen zij dat in feite ook en zijn zij samen opgetreden om mensen die lijden te hulp te komen en om bij te dragen aan de totstandkoming van een samenleving die de menselijke waardigheid koestert. 65 Christenen zullen trachten de waarden van Gods ko- ninkrijk te bevorderen door samen te werken met aanhangers van andere godsdiensten en zelfs met degenen die geen religieus geloof hebben. 65. De verhouding tussen Kerk en staat en tussen Kerk en samenleving wordt bepaald door factoren van historische, culturele en demografische aard. Verschillende modellen van deze verhouding zijn gebaseerd op contextuele omstandigheden en kunnen een rechtmatige uitdrukking zijn van de katholiciteit van de Kerk. Het is alleszins gepast dat gelovigen een po- sitieve rol spelen in het maatschappelijk leven. Maar christenen hebben soms met de wereld- lijke overheid samengespannen op wijzen waarbij zij zondige en onrechtvaardige activiteiten door de vingers hebben gezien of zelfs aangewakkerd. Jezus’ uitdrukkelijk oproep aan zijn leerlingen dat ze het ‘zout van de aarde’ en het ‘licht van de wereld’ moeten zijn (vgl. Mat. 5,13-16) heeft christenen ertoe gebracht zich met politieke en economische autoriteiten te verbinden om de waarden van het koninkrijk van God te bevorderen en zich te verzetten te- gen een politiek en initiatieven die daarmee in strijd zijn. Dit brengt met zich mee dat on- rechtvaardige structuren kritisch worden geanalyseerd en aan de kaak gesteld en dat gewerkt 65 Zie bijvoorbeeld de gereformeerd/rooms-katholieke tekst ‘De Kerk als gemeenschap van gezamenlijk getuige- nis van het Koninkrijk Gods’; het tweede deel ervan doet verslag van de samenwerking tussen deze kerken in- zake de rechten van Aboriginals in Canada, apartheid in Zuid-Afrika en vrede in Noord-Ierland; in het derde deel wordt beschreven langs welke wegen men in elke gemeenschap tot onderscheid is gekomen; zie Kerkelijke Documentatie 36 (2008)4-5, 3-86 (= PCPCU Information Service nr. 125 [2007/III], 121-138 en Reformed World 57 [2007]2-3, 105-207).