De Kerk- Op weg naar een gemeenschappelijke visie

B. Groei in de wezenlijke elementen van gemeenschap: geloof, sacramenten en ambt 37 Het ambt van toezicht (Episkopé) 52. De Kerk als het lichaam van Christus en het eschatologische volk van God wordt door de heilige Geest opgebouwd door middel van een verscheidenheid van gaven of dien- sten ( ministries ). Deze verscheidenheid vraagt om een [ambtelijke] dienst ( ministry ) van coör- dinatie zodat deze gaven de hele Kerk in haar eenheid en zending kunnen verrijken. 51 De ge- trouwe uitoefening van het ambt ( ministry ) van episkopé onder het Evangelie door personen die voor zo’n ambt zijn uitgekozen en een eigen plaats innemen is voor het leven en de zen- ding van de Kerk een vereiste van fundamenteel belang. De specifieke ontwikkeling van structuren van episkopé is naar tijden en plaatsen verschillend geweest, maar alle gemeen- schappen zijn, of ze nu episcopaal gestructureerd zijn of niet, steeds de behoefte blijven zien aan een ambt van episkopé . Naast de verkondiging van het Woord en de viering van de sa- cramenten is het eerste doel van dit ambt de geopenbaarde waarheid getrouw te bewaren en door te geven, de plaatselijke gemeenten in gemeenschap bijeen te houden, over en weer steun te verlenen en een leidende rol te spelen in het getuigen van het Evangelie. Dit leider- schap sluit ook het toezicht in op de verschillende christelijke organisaties in de sfeer van de dienstverlening die zich toeleggen op het verbeteren van de levensomstandigheden van mensen en het verlichten van lijden - aspecten van de dienst ( diakonia ) van de Kerk aan de wereld, waarop we in het volgende hoofdstuk zullen terugkomen. Al deze functies, die wor- den samengevat in de term episkopé of toezicht, worden uitgeoefend door personen die in relatie staan zowel tot de gelovigen van hun eigen gemeenschap als tot degenen die het- zelfde ambt uitoefenen in andere plaatselijke gemeenschappen. Dat is de betekenis van de stelling dat het ambt van toezicht, zoals elk ambt in de Kerk, op persoonlijke, collegiale en gemeenschappelijke wijze moet worden uitgeoefend. 52 Deze wijze van uitoefenen is in Doop, eucharistie en ambt beknopt als volgt omschreven: ‘Ze moet persoonlijk zijn, omdat de ver- wijzing naar de aanwezigheid van Christus te midden van zijn volk het best kan geschieden door die persoon, die geordineerd is om het Evangelie te verkondigen en de gemeenschap op te roepen de Heer te dienen in de eenheid van leven en getuigen. De wijze van gezagsuit- 51 Vgl. Doop, eucharistie en ambt , ambt § 23. 52 Al op de eerste wereldconferentie over Geloof en Kerkorde (Lausanne 1927) werd aandacht geschonken aan de verdeling van kerken in ‘episcopale’, ‘presbyterale’ en ‘congregationalistische’ bestuurssystemen; ‘velen ge- loofden’ dat de waarden die aan deze drie kerkordes ten grondslag liggen, ‘wezenlijk zijn voor de goede in- richting van de Kerk.’ in H.N. Bate (ed.), Faith and Order Proceedings of the World Conference. Lausanne, Au- gust 3-21 1927 , Londen (SCM) 1927, 379. Vijftig jaar later wordt deze tekst van Lausanne in Doop, eucharistie en ambt (ambt, commentaar bij § 26) geciteerd ter rechtvaardiging van zijn stelling dat het geordineerde ambt op persoonlijke, collegiale en gemeenschappelijke manier moet worden uitgeoefend.