Overeen 2004 9

8 Overeen, nr. 9, januari 2004 Kwestie van vertrouwen Terwijl ik dit schrijf, is de beslissing over de Protestantse Kerk in Neder- land nog niet gevallen. Dat zal pas over een week gebeuren. Ik hoop van harte, dat het SOW-proces inderdaad een succesvol einde vindt. Op de studiemid- dag na onze ledenvergadering viel me op hoezeer die kerk gekenmerkt zal zijn door diversiteit. Volgens de voorziene kerkorde bestaat ze uit “de protestantse gemeen- ten, de hervormde gemeenten, de gere- formeerden gemeenten en de evange- lisch-lutherse gemeenten”. Hoe worden die bijeengehouden? Door “de Heilige Schrift als enige bron en norm van de kerkelijke verkondiging en dienst”. Voorts is er ook sprake van ambtsdragers en ambtelijke vergaderingen. Ook hier dus meervoud en ruimte voor diversiteit. Bij de elementen die tot de gestalte van de kerk behoren, staat verscheidenheid voorop. De enige strohalm of rots voor de eenheid blijkt de Schrift te zijn. Voor dit vertrouwen in de enige bron en norm en voor de vasthoudendheid van hen die het koesteren, heb ik groot respect. De katholieke traditie hecht er sterker aan dat ook de concrete gestalte van de kerk de eenheid laat zien. Daarvoor speelt het ambt een belangrijke rol. Ook dat vergt vertrouwen, niet alleen in de menselijke kant daarvan, maar ook in Gods genade, dat deze inderdaad het menselijke tot zich bekeert. Twee wijzen van geloofsvertrouwen dus. Mijn wens is dat ze allebei wegen vinden om zich te ontplooien, in gesprek met elkaar blijven en optimaal van elkaar leren. Vertrouwen in elkaars vertrouwen, zo- gezegd. Voor de groep van achttien predikanten wier oproep uit 1961 de aanzet was tot het SOW-proces, was het gezamenlijk getuigenis belangrijk, “opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt”. Juist kerken van vertrouwen laten het vertrouwen van die wereld in het getuigenis van die kerken opkomen. Ad Brants Voorzitter Katholieke Vereniging voor Oecumene Suryoye Op dinsdag 18 november promoveerde Jan Schukkink aan de Vrije Universiteit op zijn proefschrift De Suryoye: een verborgen gemeenschap; Een historisch-antropologi- sche studie van een Enschedese vluchte- lingengemeenschap afkomstig uit het Midden-Oosten. Schukkink beschrijft de Syrisch-orthodoxe gemeenschap in Enschede en verhaalt in een historische terugblik de gang die deze Syrisch-orthodoxen of Suryoye door de geschiedenis hebben gemaakt vanaf het einde van de 19e eeuw. Hij behandelt de lotgevallen in Tur Abdin, hun woongebied in Zuid-oost-Turkije, en hoe die hen heb- ben aanzetten tot emigratie naar het westen. Sinds 1968 trokken Syrisch- orthodoxen vanuit Tur Abdin naar Neder- land, eerst als gastarbeiders en vanaf 1975 als asielzoekers. In de jaren ‘80 voegden zich Suryoye uit Syrië bij hen. Schukkink beschrijft de sociologische implicaties die dit proces voor de nieuw ontstane Syrisch-orthodoxe migrantenge- meenschap had aan de hand van de theorie over de relatie tussen gevestigden en buitenstaanders van de beroemde socioloog Norbert Elias. De verhouding van de Suryoye met de Nederlandse autochtonen komt ter sprake, maar ook die met andere, meest islamitische, mi- granten in Nederland, onder andere de Turken, die in het land van oorsprong hun landgenoten waren. Schukkink geeft door zijn uitgebreide beschrijving een boeiende blik in een oosterse christelijke gemeenschap die relatief goed is geïntegreerd in de Neder- landse samenleving en die zich tegelijker- tijd moeite getroost om - met redelijk succes - haar eigen identiteit te bewaren. Zijn studie is een welkome bijdrage aan meer inzicht in de midden-oosterse mi- grantengemeenschappen in ons midden die door hun christelijke achtergrond een geheel eigen karakter dragen. Jan Schukkink, De Suryoye: een verborgen gemeenschap; Een historisch-antropologi- sche studie van een Enschedese vluchte- lingengemeenschap afkomstig uit het Midden-Oosten. Het proefschrift kan worden besteld via e-mail janschukkink@planet.nl . Het boek kost € 20,00 (exclusief verzend- kosten) . Cursus Byzantijnse liturgie 2004 ‘Verheerlijk, mijn ziel, de Heer’ Getijdengebed en de Paascyclus In drie cursusavonden wordt het Byzantijnse getijdengebed (Vespers, Metten, Kleine Uren) behandeld. We kijken bijzonder naar bepaalde vormen van het getijdengebed in de Paascyclus (Liturgie van de Voorafgewijde Gaven, Goede Vrijdag-dienst, Paasnacht). Zowel theorie als praktijk komen aan bod. Data: dinsdag 2 maart, dinsdag 16 maart, dinsdag 30 maart 2004. Tijdstip: 20-22 uur. Plaats: Walpoort 12 ’s-Hertogenbosch. Cursusleiders: Ton Sip, priester Byzantijnse ritus; Leo van Leijsen, medewerker oosterse kerken. Kosten: € 20,00 (exclusief cursusmateri- aal). Meer informatie: 073-6136471. Inschrijven kan tot uiterlijk 25 februari 2004 door overmaking van het cursusgeld op postbanknummer 801919 ten name van Katholieke Vereniging voor Oecumene Athanasius en Willbrord, Walpoort 10, 5211 DK ’s-Hertogen- bosch, o.v.v. Liturgiecursus. Zie ook http://www.oecumene.nl . - vooraankondiging - Zondag voor de Oosterse Kerken 2004 Syrisch-orthodoxen in ons midden De Zondag voor de Oosterse Kerken in 2004 valt in het weekend van 8 en 9 mei. Hij zal dit jaar gaan over de Syrisch- orthodoxen in ons midden: in West- Europa en meer in het bijzonder in Neder- land. In Nederland wonen de Syrisch-orthodoxen vooral in Twente en in Amsterdam. In Twente zijn in verschillende steden één of meerdere parochies en is er een klooster, waar ook de bisschop van Midden-Europa (minus Duitsland) zetelt, Mor Julius Yeshu` Çiçek. De Syrisch-orthodoxe Kerk is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Syrische christendom. We spreken we- reldwijd evenwel over minder dan 10 miljoen Syrischtalige christenen, dus een zeer kleine groep binnen het wereldchris- tendom. Het belang van de Syrische traditie reikt echter veel verder dan het getal van de huidige Syrischtalige kerken. De drie pijlers van het historische christen- dom worden gevormd door de Latijnse, Griekse én Syrische tradities van de oude kerk. De Syrische traditie heeft recht- streekse lijnen die terug lopen naar de bijbelse, Semitische achtergrond van het christelijke geloof. Toch zijn de Syrischtali- ge christenen geen museaal object, ar- cheologisch relict of kleurige uiting van folklore. Het zijn levende gemeenschap- pen met hun eigen dynamiek, ook religi- eus gezien. Syrische christenen vinden we in het Midden-Oosten, in India en in het Westen. Er zijn verschillende kerkgenoot- schappen: Maronieten, Assyriërs, Chal- deeërs, Malabaren, Malankaren. In 2004 richten wij ons op de Syrisch-orthodoxen, oftewel de Suryoye. Interessant daarbij is hun aanwezigheid in Nederland en de bijzondere band tussen de Syrisch-ortho- doxe Kerk en de Rooms-katholieke we- reldkerk. Het geloof en de tradities van de Syrisch-orthodoxe Kerk kleuren het huidi- ge leven van de Suryoye, vooral in de westerse migratie. Op de Zondag voor de Oosterse Kerken kunnen parochies aan de hand van prachtig liturgisch materiaal aandacht besteden aan deze oosterse christenen. Publicaties en één of meer bijeenkomsten zullen de Syrisch-ortho- doxen verder voor het voetlicht brengen.