Overeen 2007-19

1 • oktober 2007 Willibrord: wegbereider voor oecumene door Dr. Hanneke Arts-Honselaar Pag. 1 Willibrord: wegbereider voor oecumene Op 4 november is het Willibrordzondag, de zondag die bij uitstek aandacht vraagt voor de oecumene. Gerke Gerkema vertelt wie Willibrord voor hem is. Pag. 2 Kardinaal Kasper hoopt op nieuw elan in de oecumene vanuit de spirituele kern Onlangs kwam het Handboek voor spiritu- ele oecumene van Kardinaal Kasper in het Nederlands uit. Ward Kint licht het boek toe. Op 4 november is het Willibrordzondag, de zondag die bij uitstek aandacht vraagt voor de oecumene. Gerke Gerkema, jarenlang predikant in Zeeland en Friesland en visserijpredikant op de Noord- en de Ierse Zee, maakte in Brabant als gastpredikant opWillibrordzondagen opnieuw kennis met Willibrord. Die kennismaking zou zijn leven veranderen. In een interview vertelt hij hoeWilibrord een ‘breekijzer’ kan zijn voor vastgelopen oecumene. Pag. 3 25 jaar Lima- rapporten Dick Ackerboom blikt terug op de totstand- koming van de Lima- rapporten, de recep- tie en de opdracht voor de toekomst. Pag. 4-6 Oecumenische assemblees: Bazel (1989), Graz (1997) en Sibiu (2007) Begin september vond de Derde Europese Oecumenische Assemblee te Sibiu (Roemenië) plaats. Geert van Dartel kijkt terug op de voor- gaande Assemblees en doet verslag van zijn bezoek aan Sibiu. Inhoudsopgave Pag. 7 Kinderen geven kleur aan geloven In het najaar van 2007 vindt de iconen- tentoonstelling “Kinderen geven kleur aan geloven” plaats. De tentoonstelling wordt vooraf gegaan door het symposium “Creatieve catechese. Kind en Geloof”. Pag. 8 Column en Agenda oktober 2007 Kunt u uitleggen waardoor u bent geraakt en wat het is dat u trekt in Willibrord? Toen ik eens op Walcheren in West-Ka- pelle was, in het dijkmuseum dat ook aandacht aan Willibrord besteedt, voel- de ik mij intens dankbaar dat Willi- brord ons het Evangelie heeft gebracht. Ik raakte toen erg geboeid door die mens en ben over hem gaan lezen. Gaandeweg ontdekte ik dat mijn leven spoort met het zijne. Ik ben geboren in 1939, 1200 jaar na het sterfjaar van Willibrord, afkomstig uit Friesland. Wil- librord is mijn bisschop. Hij voer de Noordzee over vanuit Ierland, ook ik heb veel tijd op zee doorgebracht. Ver- der was Willibrord een bijbelkenner en ook ik houd me natuurlijk intensief met de Schrift bezig. Waarom is Willibrord van belang voor het zoeken naar eenheid van de oecu- menische beweging? Ik zie Willibrord als een soort breekijzer die de vastgelopen oecumene kan los- wrikken. Eigenlijk spelen er nu dezelf- de soort problemen als in de tijd van Willibrord. Spanningen en verdeelheid waren er toen ook al, ook op religieus vlak. Willibrord dacht echter inclusief. Zonder zijn eigen Iers-Schotse (Kelti- sche) geloofstraditie op te geven had hij toch waardering voor andere tradi- ties, zoals de Romeinse (Italiaanse) en de Frankische stroming. Verder was Willibrord werkzaam vóór de scheiding tussen Oosterse en Westerse kerken, en voordat de reformatie en de contrare- formatie plaatsvonden. Dat herinnert ons er nu aan dat er maar één Heer is, één geloof, één doop en dus maar één kerk. Die éne kerk leeft zowel in een zichtbaar gedeelte en in een onzicht- baar gedeelte. Het zichtbare gedeelte noemt zichzelf graag bij eigen namen, op het onzichtbare deel zullen we ech- ter ook gericht mogen zijn. Dat on- zichtbare deel bevindt zich in de he- melse heerlijkheid en is onverdeeld. Denkt u dat de oecumene toekomst heeft? Het is waar je naar wilt kijken. Sommi- gen zullen zeggen van niet. Ik zou zeg- gen, er is een vernieuwing bezig. Zoals de druivenstruik moet ook de struik van de oecumene regelmatig gesnoeid worden, wat over blijft is alles wat op Christus geënt is. Naar mijn idee zal de oecumene toekomst hebben voor zo- ver we elkaar in het proces door de dood heen tot zegen en tot bevrijding kunnen zijn. Ik hoop dat we gezond met de ons gegeven pluriformiteit kun- nen omgaan.