Jaarverslag 2019-2020

 WOORD VAN DE VOORZITTER Oecumene is geen franje, geen bijzaak. Het streven naar eenheid behoort tot de kern van ons geloof, zo heeft Vaticanum II duide- lijk gemaakt. Je kunt niet goed katholiek zijn zonder dat streven in woord en daad te onderschrijven. Dat moeten wij uitstralen in alles wat wij doen en zeggen. Paus Franciscus heeft er de afgelopen jaren steeds weer op gewezen dat zij die christenen vervolgen die eenheid vaak beter zien dan wij als christenen zelf: zij herkennen feilloos waar Jezus aanwezig is, en ver- moorden christenen zonder onderscheid. Dan spreken wij van ‘oecumene van het bloed.’ Gelukkig kennen christenen in Nederland geen vervolging. Maar ook hier wordt de eenheid van de Kerk op dit moment door ex- terne factoren misschien wel meer bevorderd dan door de oecumenische activiteit van ons christenen. De Co- vid-19 pandemie heeft de kerken zonder onderscheid getroffen, en verschillen waarvan wij altijd hebben ge- dacht dat zij wezenlijk waren, kwamen tijdens de Coro- nacrisis onder grote druk te staan. Is voor katholieken een viering pas ‘af’ als zij te communie zijn geweest, voor protestanten als zij het Woord van God onversne- den hebben horen verkondigen? De afgelopen maanden hebben wij allen voor elektronische schermen gezeten. Communie en pepermuntjes werden vervangen door koffie en thee. En ook nu wij heel voorzichtig weer fy- siek bij elkaar mogen komen, maakt het niet uit of je nu op hele noten psalmen wilt zingen of Oosterhuis of Gre- goriaans prefereert: onze mogelijkheden om samen te zingen zijn nog altijd zeer beperkt. Covid-19 heeft een grote impact op de kerken, en wat de invloed op lange termijn zal zijn is nog moeilijk te voorspellen. Wat wij wel weten, is dat wij allen gelijkelijk worden geraakt, dat wij als het ware worden gelijkgeschakeld, en dat wij voor dezelfde uitdagingen staan. Zo is, naar analogie van de ‘oecumene van het bloed,’ een oecumene van de lockdown een feit. Maar dit is een oecumene die ons overkomt. Ligt het niet voor de hand om deze oecumene een vervolg te geven in een oecumene waarvoor wij kie- zen? Zouden wij de uitdagingen ook niet samen aan- gaan? In denken en doen? Het Vaticaan en de Wereld- raad van Kerken gaven dezer dagen een voorzichtige voorzet met een gezamenlijk document over de corona- crisis. In eigen land staan wij voor de opdracht de uitda- gingen waarvoor wij staan te gebruiken om concreet handen en voeten te geven aan ons geloof dat de Kerk van Christus één moet zijn. Wij verwachten dat onze vereniging de komende jaren zal krimpen in mensen en middelen. Ook hier geldt: Ne- ver waste a good crisis! Wij zullen de uitdagingen waar- voor wij komen te staan moeten gebruiken om een gro- tere groep vrijwilligers bijeen te brengen en met hen het werk voort te zetten, en zo de oecumenische beweging meer, en niet minder, elan te geven. Wij hopen dat wij daarbij, juist in deze tijd, op U mogen rekenen. En omge- keerd kunt U op ons rekenen! Marcel Sarot Voorzitter  Jaarverslag  ‒ 