Het boekje 'Rosa en Rahim' van Willemijn de Weerd en Esther van Leeuwen vertelt over een kleine vluchteling Rahim, over het land Iran, waar hij uitkomt en over zijn eerste dagen op school. Maar de hoofdpersoon van het verhaal is Rosa. Door haar ogen kijken we naar Rahim.

 

 

Het verhaal

Het verhaaltje is eenvoudig: Als Rahim in de klas komt, moet Rosa dat verwerken en ze krijgt daarbij hulp van juf Loes en mama. Vrij gemakkelijk ontstaat er een vriendschap tussen de twee kinderen en uiteindelijk geeft Rosa een knuffeldier en een kinderbijbel aan Rahim. De eenvoud in dit boekje voor kleuters en heel jonge kinderen is te prijzen, maar ik voel irritatie.

Het boekje is uitgebracht in samenwerking met de Stichting 'Open Doors', een stichting die opkomt voor vervolgde christenen. Het is de bedoeling dat kinderen (van 4 t/m 8 jaar) bidden voor vervolgde christenen, dat ze spaarcentjes in een potje met een ichtus-visje stoppen en dat kinderen in Iran Bijbels krijgen. Deze doelstelling wordt niet onder stoelen of banken gestopt en het boekje leest dan ook als een luxe reclamefolder voor deze organisatie.

Illustraties en details

Toch zul je mij niet horen zeggen dat Willemijn de Weerd slecht schrijft. De tekst kent een aantal mooie observaties: de manier waarop Rosa een band met Rahim krijgt, haar afzondering van de klas, het zoeken naar veiligheid en ook de knuffel die ze haar nieuwe vriendje cadeau geeft. Het levert mooie beelden op.

Enthousiast ben ik zeker ook over de illustraties van Esther Leeuwrik. Ze zijn een lust voor het oog, ze zijn grappig en getuigen van een sterke observatie. De kinderen zijn sprekend. De tafereeltjes in de klas, op het speelplein én de vlucht uit Iran: prachtig. Uit dit boekje moet niet alleen voorgelezen worden, maar er moet beslist ook verteld worden bij deze illustraties.

Oecumenische problematiek in een kinderboek

In dit boekje loop ik tegen problemen aan die ik ook in het oecumenisch werk tegenkom. Het boekje is open, wil geen mensen afstoten en de onderwerpen gaan me aan het hart. Maar deze leefwereld van dit boekje is niet mijn leefwereld en de manier waarop met het geloof wordt omgegaan is niet mijn manier. Waar zit die kloof? Waarom voel ik irritatie?

Los van het dagelijks leven?

Het probleem van de Christenen in Iran wordt omschreven als: In Iran mag je anderen niet over Jezus vertellen. En als je dat wel doet, word je vervolgd. Een ander probleem in Iran: er zijn geen kinderbijbels.

De schrijfster weet haar verhaalfiguren levendig te tekenen. Maar precies als ze over het geloof schrijft, raakt het verhaal voor mij los van het dagelijks leven. De woorden over het geloof blijven voor mij boven de grond, in de wereld van de ideeën, hangen. Voor de schrijfster en veel van haar lezers geldt dat probleem misschien niet. Voor hen klinken deze woorden over het geloof vanzelfsprekend, een vitaal deel van hun leven, voelen en ervaren. Ik echter ervaar wel een kloof, een kloof tussen kerken. Om die kloof te overbruggen, moeten we niet alleen dialoogdocumenten doorwerken, maar moet er een ontmoeting van de verschillende taalfamilies plaats vinden, op allerlei niveaus. Zelfs het niveau van het kinderboek hebben we dus een weg te gaan.

Willemijn de Weerd, Esther Leeuwrik, Rosa en Rahim, prentenboek, Uitgeverij ArkMedia i.s.m. Open Doors, Amsterdam 2014 voor kinderen van 4 t/m 8 jaar,  € 9,95