Jaargang 63 Nummer 5

Pokrof 6 Op 26 juni jl. is op het Griekse eiland Kreta het Heilige en Grote Concilie van de Orthodoxe Kerk geëindigd, waar orthodoxe hiërarchen uit de hele wereld bij elkaar waren. Er is meer dan een eeuw aan gewerkt en het was inderdaad een historisch gebeuren. Maar wat heeft het bewerkstelligd? Zijne Eminentie Metropoliet Kallistos (Ware) van Diokleia — vermaard theoloog, gevestigd in Oxford, Engeland —was op het concilie als lid van de delegatie van de Oecumenische Patriarch. Metropoliet Kallistos deelde een paar van zijn inzichten over de bij- eenkomst en de volgende stappen naar meer eenheid in de Orthodoxie in de wereld. O ur Sunday Visitor: Uwe Eminentie, op welke manier was het Heilige en Grote Con- cilie een succes? Metropoliet Kallistos: “De eerste en belang- rijkste reden is simpelweg dat het er was: dat zeg ik omdat er in de recente geschiedenis van de Orthodoxe Kerk geen enkel concilie van dit soort geweest is. Sommige mensen zouden zeg- gen dat dit de eerste keer is sinds het zevende oecumenische concilie (tweede concilie van Nicea, in 787) dat er een bijeenkomst van dit kaliber heeft plaatsgehad. Het was dus een grote stap vooruit dat het Grote en Heilige Concilie na een lange voorbe- reiding eindelijk bijeen is gekomen. Maar daar moeten we tegen afzetten dat niet alle 14 ortho- doxe kerken afgevaardigden hebben gestuurd: het patriarchaat van Antiochië, de Kerk van Werklunch of -diner tijdens Orthodox Councilie (Foto: Wikipedia). Interview