Perspectief 2018-41

2018 - 41 Zeventig jaar Wereldraad van Kerken 9 Reag eer kruis. In het hart van Gods eigen leven in gemeenschap is altijd een kruis en altijd opstanding.’ 5. Van institutie naar beweging In de 10 e Assemblee van de Wereldraad van Kerken liet de Wereldraad ook een oproep uitgaan aan haar lidkerken en aan alle mensen van goede wil om een Pelgrimage van Gerechtigheid en Vrede 10 te gaan. Expliciet wordt hierbij gerefereerd aan 1948: waar toen de oproep klonk ‘to stay together’, klinkt in de Message van de 10 e Assemblee de aansporing aan alle mensen van goede wil ‘to move together’ en ‘to join in a pilgrimage of justice and peace’. Samen optrekken met alle mensen van goede wil. Het sluit het streven naar zichtbare kerkelijke eenheid niet uit. Dat blijft ook de roeping van de Wereldraad van Kerken. Een accentverschuiving heeft echter wel plaatsgevonden. Kerken worden geacht plaatsen van compassie te zijn, de interreligieuze dialoog heeft een plaats gekregen in het werk van de Wereldraad van Kerken, het perspectief is verbreed. Binnen dat bredere perspectief past ook een wat lossere kijk op wat kerkelijke eenheid betekent. Tijdens de laatste jaren is wereldwijd de Evangelische Beweging sterk gegroeid. Ook hiermee wordt goed samengewerkt. Vanuit de Wereldraad van Kerken is het initiatief genomen om te komen tot het Global Christian Forum, dat geloofsgesprekken bevordert en waarin vertegenwoordigers van veel christelijke kerken en geloofsgemeenschappen, waaronder met name ook veel Evangelicale gemeenschappen, elkaar ontmoeten. 6. De Wereldraad van Kerken anno 2018 In zeventig jaar is de Wereldraad van Kerken gegroeid van 147 naar 350 lidkerken. Op talloze plaatsen zijn zichtbare tekenen geweest van het vermogen om te verzoenen en om ongerechtigheid te veranderen dat kerken in zich dragen. Daar waar die tekenen ontbreken, is de boodschap van hoop en de erkenning van het kruis onontbeerlijk. Aard en roeping van de Wereldraad van Kerken blijven voortdurend onderwerp van gesprek. Ook de mate waarin leden van lidkerken zich betrokken voelen bij het grotere geheel is een punt van aandacht. Tegelijkertijd is er een zekere ontspanning gekomen op de weg die de Wereldraad van Kerken gaat. De institutionele vraag is niet de meest