Perspectief 2018-41

Perspectief 58 Drs. Geert van Dartel Deze paragraaf is erg belangrijk voor een goed begrip van het oecumenisch beleid van de Oudkatholieke Kerken die vanuit hun eigen positie en identiteit open verhoudingen nastreven en aangaan met lokale kerken van andere confessionele tradities. Bij deze paragraaf is om twee redenen een rooms-katholieke reactie van node: 1. de Rooms- katholieke Kerk is een verklaard tegenstander van intercommunie op de weg naar het herstel van kerkgemeenschap. De verantwoording van die positie wordt hier gemist. 2. In de praktijk van de oecumenische samenwerking botst het beleid van beide kerken als het gaat om sacramentele vieringen (eucharistische gastvrijheid, open communie, intercelebratie). 4. Slotopmerkingen Het rapport heb ik meerdere keren zorgvuldig gelezen en weer laten bezinken. Soms word je geraakt en blij van oecumenische teksten. Die ervaring had ik bijvoorbeeld bij het rapport van de internationale anglicaans-rooms-katholieke dialoog Mary, grace and hope in Christ dat vanuit een diepe geloofsverbondenheid geschreven is. Zo’n zelfde leeservaring had ik beslist niet bij het lezen van dit nieuwe dialoograpport. Het is een zakelijke tekst over structuurkwesties en over enkele beladen vraagstukken die tot veel frictie en emotie leiden. Vanuit Rooms-katholiek perspectief heb ik enkele vragen en opmerkingen bij deze tekst. Ten eerste rijst bij mij de vraag of dit document wel recht doet en voldoende overwogen heeft wat de betekenis van de bisschop van Rome in de geschiedenis van de Kerk is geweest. Met name ook in de afgelopen eeuw. Het voorgestelde model komt over als een poging het pausambt aan banden te leggen, terwijl het zo belangrijk is dat er iemand is die in vrijheid namens de hele Kerk kan spreken. Het model van de Gemeenschap van Gemeenschappen van Lokale Kerken kan leiden tot veelvoud van gezagdragers die in hun eigen domein onaantastbaar zijn zonder het met elkaar eens te zijn. Het model kan de universaliteit van de Kerk ondergraven. Ten tweede valt me een paradox op in de oudkatholieke opstelling. Strikt en vasthoudend in haar opstelling tegenover de Rooms-katholieke Kerk (mariale dogma’s, pausschap), maar soepel en verbindend in relatie tot andere confessies. Kan het zijn dat het uiteindelijk een kwestie is van autonomie: zolang aan de autonomie niet getornd wordt, kun je verbindingen met anderen aangaan.