Perspectief 2018-41

2018 - 41 Zeventig jaar Wereldraad van Kerken 5 Reag eer als basisstuk voor het gesprek tussen kerken om te komen tot meer zichtbare eenheid. Op het terrein van wederzijdse dooperkenning zijn forse stappen gezet. Tegelijkertijd is er teleurstelling, bijvoorbeeld bij diegenen die op de oecumenische reis uitgekeken hebben naar wederzijdse eucharistische gastvrijheid. Een zeer verheugende stap in de oecumene werd gevormd door het toetreden van het merendeel van de Orthodoxe kerken, inclusief de Russisch-Orthodoxe Kerk, tijdens de Assemblee in 1961, New Delhi. Aanvankelijk ligt de nadruk nog vooral op Oosters- Orthodoxe Kerken, vooral uit Oost-Europa, in de loop der tijd zal ook het aantal Oriëntaals- Orthodoxe Kerken toenemen. Het brengt een nieuwe sprankeling in de wereldwijde gemeenschap. De vreugde uit 1948 om een wereldwijde gemeenschap, die op dat moment vooral uit Protestantse en Anglicaanse Kerken bestaat, wordt verdiept. De ontmoeting met de Orthodoxe Kerken brengt nieuwe uitdagingen in het ecclesiologische gesprek. Verschillen in visie over eucharistische gastvrijheid worden beschouwd als een onderwerp voor theologische reflectie, niet als een reden om elkaar uit te sluiten binnen het geheel van de Wereldraad van Kerken. Het vormen van een gemeenschap van kerken waarvan, naast kerken uit West-Europa en Noord-Amerika, ook de Russisch-Orthodoxe Kerk lid is, betekent dat er tijdens de Koude Oorlog een gemeenschap van kerken bestaat die politieke scheidslijnen overstijgt. Ook dit groeit uit tot één van de krachtige kanten van de Wereldraad van Kerken: het netwerk van kerken overstijgt sociale en politieke scheidslijnen en levert daarmee op verschillende plaatsen concrete bijdragen aan verzoening. Het streven naar meer kerkelijke eenheid als een dienst van vrede en verzoening op aarde sluit aan bij hoe de oprichters van de Wereldraad van Kerken de roeping van de Wereldraad verstonden. 3. Samenhang tussen eenheid, gerechtigheid en vrede Rond het ontstaan van de Wereldraad van Kerken wordt grondig nagedacht over de aard en roeping van de Wereldraad van Kerken. De Wereldraad van Kerken is geen ‘superkerk’, maar bevordert kerkelijke eenheid. De Wereldraad erkent de verscheidenheid aan kerken in haar midden en stimuleert het oecumenisch gesprek in en tussen haar lidkerken. De Wereldraad zoekt contact met andere oecumenische organisaties. Zij ondersteunt