Perspectief 2018-40

2018-40 Teksten oecumenisch symposium ‘De Brexit van Willibrord’ Willibrord gedenken 33 Reag eer komen in Nederland vele geloofsgemeenschappen voor, die ontstaan uit migratiebewe- gingen vanuit Azië, Latijns-Amerika en Afrika. De kerken van 'het Zuiden' zijn anders dan die van 'het Noorden'. Daarom wordt vaak naar deze kerken gekeken als naar de ‘reli- gieuze ander’ - het vreemde staat voorop, niet het verbindende van een christendom wereldwijd. Dit heeft te maken met de moeite van Europese christenen om te erkennen dat de missionaire activiteit in de wereld naar ons toekomt vanuit andere delen van de wereld. Op het gevaar af enorm generaliserend te spreken over christenen met een migratie-ach- tergrond, zien we toch dat er vanuit de aangewaaide beweging een nieuw lied wordt binnengebracht, een lied over redding, omhoog willen klimmen uit achtergestelde posi- ties, een kritisch lied ook op onze goddeloze onachtzaamheid, een interpretatie ook van onze secularisatie als gebiedsuitbreiding van de duivel, een interpretatie waar 'wij' niet graag van willen horen. En het gaat me veel te ver en veel te snel om al die mensen van overzee maar als de hedendaagse Willibrords aan te merken. Maar iets meer luisteren naar hun stem en levensverhaal als naar de kleine stemmen in de geschiedenis zou mij goed doen. Bij toekomst kan ik niet vooruitdenken zonder achterom te denken en te gedenken. Vanuit de goede manier van gedenken ontstaat voor mij toekomst. Soms opent zich een toe- komst terwijl ik mij te binnen breng waaraan mensen leden, welke grote mensen de kleine mensen dat alles aandeden, welke collectieve verantwoordelijkheid ik daarvoor moet aan- vaarden. Ik breng mij ook te binnen wat ik kan laten varen aan botsingen, gekwetstheden en onnadenkendheid in mijn eigen verleden. Zo werkt gedenken voor mij bevrijdend. Het gaat gepaard met wachten op vergeving. Net als ver-wachten verder reikt dan het gewone wachten, reikt ook ver-geven verder dan het gewone geven. Zowel vérwachten als vérge- ven reiken naar het goddelijke. 4. Ter afsluiting Ten slotte, gedenken, erkenning en dankbaarheid zijn van de zelfde stam, reconnaissance; dat wordt ook goed uitgedrukt in een lied dat wij vorige week in de Domkerk zongen.