Perspectief 2018-40

2018-40 Teksten oecumenisch symposium ‘De Brexit van Willibrord’ De Brexit van Willibrord als missionaire peregrinatio 29 Re ag eer Aan Walburgis raadt hij in brief 27 de peregrinatio aan. Hij schrijft: “Wanneer gij door toedoen van wereldse mensen in het vaderland op geen enkele manier de vrijheid voor de geestelijke rust kunt verkrijgen, lijkt het mij beter, als u dat kunt en wilt, dat u door een pelgrimstocht de vrijheid voor con- templatie verwerft.” En in brief 104 aan de aartsdiaken Lammulus: “Waar de lichamen door een grote afstand gescheiden worden, daar verenigt de liefde dikwijls op geestelijke wijze. Het is eigen aan de niet geringe ellende van onze pelgrimstocht dat een vriend slechts op afstand en met zorgzame herinnering kan denken aan de andere vriend die hij hevig bemint, maar dat hij de kwellende en lastige vijand in zijn buurt moet verdragen. Mocht ik op mijn pelgrimstocht u, broeder, als trooster in mijn nabijheid hebben, van uw heilige raad gebruik maken, van uw vertroosting genieten, door uw dierbaar aangezicht verheugd worden en door uw heilige aansporing verkwikt worden” (vertaling Dom Roger De Coster). 3. Conclusie De Engelse missionarissen bleven affectief verbonden met hun achterban. Hun peregrina- tio werd ingegeven onder invloed van de spiritualiteit van het Ierse monnikendom en hun welslagen dankten zij aan de steun van de regerende machthebbers van Europa die hun werk waardeerden.