|
In 't veld
Onder 'In 't veld' biedt de vereniging reeksen artikelen aan van mensen die in het maatschappelijke en kerkelijke veld oecumenisch actief zijn. De vereniging wil op deze wijze het brede veld van de oecumenische inzet zichtbaar maken, over de grenzen van haar eigen traditie heen. Wij streven daarbij een vrije ruimte na. De beschreven oecumenische opvattingen en inzichten vallen daardoor niet noodzakelijk samen met de oecumenische opvattingen en inzichten binnen de Katholieke Vereniging voor Oecumene. Steeds hebben wij de auteurs een viertal vragen voorgelegd maar hen de ruimte geboden een persoonlijke inkleuring te geven.
Wilt u op de hoogte blijven van de nieuwe bijdragen die in deze reeksen verschijnen, geef u dan op voor de nieuwsbrief 'In 't veld'. Dat kan door een account aan te maken en u (na inloggen) via het menu-item Users en vervolgens 'Mijn mailinglijst' op te geven voor deze nieuwsbrief. U kunt zich hier ook voor onze overige nieuwsbrieven aanmelden.
"Ik zit ineens te bidden in mijn cel"
Mensen die gevangen raken zoeken de kerk op. Dat gebeurt in veel groteren getale dan men 'buiten de muren' denkt. Iedere man of vrouw die het doet brengt een eigen verhaal mee en een eigen gelovige achtergrond, al dan niet kerkelijk. En iedere keer dat iemand hiervoor op de deur klopt heeft het iets verbazends en wonderlijks, niet in het minst voor diegene zelf. "Sorry hoor, dominee, ik ben nog nooit in een kerk geweest en ik heb nooit geloofd. Maar wat is dat met die God van u? Ik zit opeens te bidden in mijn cel", opende een man het gesprek met mij.
Kerk, geloof en universiteit. Gaan die wel samen?
Met veel plezier werk ik in Delft bij MoTiv, het oecumenisch studentenpastoraat in Delft. Samen met collega's uit de Protestantse Kerk ben ik actief in zingeving en pastoraat. Voor een Delftse student – en wellicht voor veel mensen tegenwoordig – zijn dit in één zin veel moeilijke woorden. Kerk, geloof en universiteit gaan die wel samen?
Allemaal bij Jezus horen en toch zo verdeeld zijn
Dat kan niet kloppen en dat snapt een kind
"Wanneer ben jij dominee geworden? En waarom? Maak van je oecumenisch hart geen moordkuil en vertel wat je beweegt en waarom je doet wat je doet." Zo ongeveer luidde het verzoek van de redactie. Als je daar ‛ja' op zegt, dan levert dat natuurlijk wel een ego-document op. Dat kan dan niet anders. Nou, vooruit dan maar.
Oecumene in het ziekenhuis: met aandacht, uitnodigend en gastvrij
Bijna drie jaar werk ik nu als geestelijk verzorger in het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ) in Den Bosch en het voelt voor mij als professioneel thuiskomen. Het is een thuiskomen omdat verschillende lijnen uit mijn persoonlijke en werkzame leven samenkomen. Eén van die lijnen is de oecumene die we ook in ons ziekenhuis op meerdere manieren vorm geven. In het volgende zal ik daar kort iets over schrijven.
Verscheidenheid als rijkdom
Als studente 'pastoraal theologie' aan het eind van de 70-ger jaren bezocht ik regelmatig de Studentenkerk. Daar kwam ik Jo tegen. Hij was toen al jaren werkzaam als geestelijk verzorger bij justitie; als hij niet zelf hoefde voor te gaan, kwam hij inspiratie opdoen bij het oecumenische studentenpastoraat waar ook ik kerkelijk thuis was.
Misschien is de oecumene wel op zee geboren!
Fred Omvlee is predikant bij de Protestantse Kerk in Nederland, werkzaam als geestelijk verzorger bij Defensie, Koninklijke Marine en als internetpastor van de Internetkerk MijnKerk.nl. Voor 'In 't Veld' schreef hij over de vanzelfsprekende en minder vanzelfsprekende oecumene op zee:
Werkbezoek aan opvang ongedocumenteerden in Amsterdam
“Het is een schande dat jullie in deze omstandigheden moeten leven. Ik heb veel bewondering voor jullie”, was één van de reacties bij het bezoek aan de gekraakte Christus Koningkerk in Amsterdam Zuidoost waar zo’n 45 Afrikaanse mannen sinds half december hun eigen onderdak gecreëerd hebben (http://wijzijnhier.org/2017/12/). Zolang als het duurt, want op 1 april moeten ze er uit zijn.
De hele week aan diaconie doen en op zondag vieren dat je dat mag
Op 16 januari sprak ik met Anneke Leisink en Desiree Schalk over het ontstaan en de initiatieven van de oecumenische diaconale werkgroep van de Antonius van Paduakerk (RK) en de Maranathakerk (PGN) in Nijmegen. Vanuit deze werkgroep, bestaande uit negen mensen (waarvan vijf vanuit de katholieke Antonius van Paduakerk en vier vanuit de protestantse Maranathakerk), organiseren deze katholieke parochie en protestantse gemeente jaarlijks twee grote diaconale acties waaraan bijna alle katholieke en protestantse kerken in Nijmegen deelnemen, de kerstpakkettenactie en de voedselinzameling voor de Voedselbank.
Ik bid samen, omdat:
In dit artikel beschrijft pater Bernardo den Boer m.h.m. (Mill Hill) zijn persoonlijke ervaringen met de oecumene. Hij heeft lang in Brazilië gewoond en is nu pastor van de Portugeestalige parochie Nossa Senhora de Fatima te Amsterdam. Pater Bernardo hield de overweging in de openingsdienst van de 'Week van Gebed voor de Eenheid' op 14 januari jl., die in zijn parochie plaatsvond. De teksten van de Week van Gebed voor de Eenheid werden dit jaar gemaakt door de kerken in Brazilië.
Samen Kerk zijn: Gods geschenk aan elkaar
Wie actief is in de christelijke bediening en/of de berichten in de media volgt die betrekking hebben op een of meerdere kerkgenootschappen in Nederland, zal waarschijnlijk vaak signalen ontvangen dat veel kerken en christelijke organisaties het in deze tijd (heel) moeilijk hebben. Door de toenemende ontkerkelijking en de economische crisis kampen zij met een voortgaande krimp in hun ledenbestanden en met afname van middelen. Een van de gevolgen hiervan is dat er in ons land veel prachtige en gezichtsbepalende kerkgebouwen afgestoten worden.